Γράμματα στον Μελωδία: Το γράμμα της Ελένης Βιτάλη
Το Γράμμα της Ελένης Βιτάλη στον Μελωδία, για την Αθήνα της παιδικής της ηλικίας.
Από το κέντρο της Αθήνας νοσταλγώ τις βόλτες στον Βασιλικό Κήπο που με πήγαινε η μητέρα μου. Θυμάμαι πολύ έντονα τη λίμνη με τις πάπιες που μου άρεσε πολύ. Πετούσαμε στο νερό, στις πάπιες το κουλούρι μας και το έτρωγαν. Βόλτες στο Μουσείο, αλλά και στο Μινιόν που δέσποζε στην Πατησίων και μαγνήτιζε το παιδικό μου βλέμμα με τα χιλιάδες αναμμένα φωτάκια του. Θυμάμαι τη μητέρα μου να με πηγαίνει στο Α' Νεκροταφείο για να δώ την "Κοιμωμένη" του Χαλεπά.
Μόνο στην Αθήνα μπορώ να ζήσω. Φεύγω, έρχομαι αλλά μόνο στην Αθήνα μπορώ να μείνω. Με τα μάτια της παιδικής μου ηλικίας τα έβλεπα όλα θαυμαστά και μεγάλα. Η πλατεία Ομονοίας ήταν για μένα το κέντρο του κόσμου. Οι κυλιόμενες σκάλες, τα συντριβάνια, το φαρμακείο του "Μπακάκου". Όλη η Αθήνα εκεί έδινε ραντεβού. Η πλατεία Συντάγματος με τα περιστέρια που πάντα φοβόμουν και έτρεχα να κρυφτώ. Χρωστάω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στους γονείς μου και ειδικά στη μητέρα μου που ό,τι λάτρευαν εκείνοι μου το μετέδωσαν και μένα. Ευτυχώς, τους άρεσαν τα ωραία πράγματα. Θυμάμαι την οδό Αθηνάς δίπλα στην Ομόνοια που πήγαινε να ψωνίσει ο κόσμος γιατί εκεί ήταν όλα πιο φτηνά. Έχω ζήσει και τη φτώχεια της Αθήνας, που όμως δεν ήταν ποτέ μίζερη, έχω ζήσει και την αρχοντιά της.
Δεν με εκπλήσσει τίποτα πια, ούτε με εντυπωσιάζει κάτι. Κάθε φορά που επιστρέφω από ένα ταξίδι χαίρομαι που αντικρίζω τον Αττικό ουρανό. Μεγάλωσα στα Πατήσια, σημείο αναφοράς ήταν η Φωκίωνος Νέγρη και εκεί γνώρισα τις καλύτερες φίλες μου στο Γυμνάσιο και τις κράτησα. Εκεί ήταν τα πρώτα σκασιαρχεία, τα πρώτα καρδιοχτύπια, οι πρώτες ταινίες που είδα στον κινηματογράφο. Η Φωκίωνος Νέγρη και η Κυψέλη είναι τα σημεία αναφοράς μου.
Ακόμα και σήμερα με ταξιδεύουν οι παλιές προσφυγικές γειτονιές. Για το γούστο και την αισθητική που έφεραν αυτοί οι άνθρωποι από τις πατρίδες τους. Από το τίποτα έφτιαχναν αυλές με λουλούδια, πραγματικούς παραδείσους χρησιμοποιώντας τα πιο απλά υλικά. Χαμηλά σπιτάκια με τις αυλές στολισμένες με βαμμένους τενεκέδες, κόκκινους, πρασινους, μπλε, με ό,τι λουλούδι μπορεί να φανταστεί το ανθρώπινο μυαλό. Δεν ήταν γραφικά, ήταν ανθρώπινα, με μια "ανθρωπίλα" που έψαξα να βρώ σε όλη την υπόλοιπη ζωή μου.
Ελένη Βιτάλη
Αθήνα, 19/11/2020
...διαβάζουμε το γράμμα της Ελένης Βιτάλη ακούγοντας το τραγούδι που έστειλε μαζί με αυτό, για τον Μελωδία 99.2 και τους ακροατές του
Διαβάστε επίσης
Οι παραγωγοί του Μελωδία 99.2 επιλέγουν τα 20 τραγούδια που αγάπησαν περισσότερο μέσα στο 2020. Πιάσε Μελωδία.
Ο Μελωδία 99.2 αποχαιρετά την ιταλίδα ντίβα του τραγουδιού Μίλβα, με 10+1 ελληνικές στιγμές της. Πιάσε Μελωδία.
